Expositie van Wereldvrouwen 2019

Twee tekeningen op doek
Bij wereldvrouwen denk ik aan ongelijkheid van structuren van de maatschappij en bewustzijn.
Aan je staande weten te houden als een man …nee, als een vrouw. Bijvoorbeeld Jeanne d’Arc of Jeanne Hachette. Ik denk aan strijdbaarheid, moed om te durven zijn, geen keus hebben. Aan een eigen weg weten te bewandelen met onafhankelijke geest met innerlijk krachtig kompas het hoofd boven het maaiveld durven uitsteken. Aan eeuwig en van alle tijden zijn. Vrouwen, wereldvrouwen, uit de vergetelheid halen, herinneren is niet voldoende. Tot leven brengen wel, als ode aan sterke, onverschrokken vrouwen.

Expositie Vrouw op Drift 2018

Vrouw op drift-portretten
Ik liet mij inspireren door gezichtsuitdrukkingen van vluchtelingen, die op drift geraakt zijn.
Vrouw op Drift:

Altijd onderweg,
op zoek naar een eigen plek.

Mijn grootmoeder kwam met haar achttiende jaar op haar brommertje
via Leipzig naar Nederland, Amsterdam.

Mijn moeder kwam als kind 3 jaar later,
vanuit een Berlijns weeshuis.
Ze was wel geen wees, maar groeide daar op.

In een anderecultuur terecht komen?
Wat betekent dat?
Je ontheemd voelen?

Je hebt een andere identiteit, gevormd door de achtergrond,
en probeert van daaruit jouw omgeving te begrijpen.
Je verbindt je,
maar kan die andere omgeving jou wel begrijpen?

Wie ben je?
Wat houdt jouw identiteit bij elkaar?
Wat hoort bij jou, wie ben je?
“Je bent zo anders”wordt er gezegd.

Expositie 2017 solo

Openingsrede van Ewoud Broeksma

Dank u voor uw uitnodiging om hier te mogen spreken over het werk van kunstenares en beeldhouwster Marianne Jansen.

Marianne ken ik ruim 10 jaar, we waren toen allebei op zoek naar atelierruimte in de stad Groningen. Op een bijeenkomst van een club met de naam COB 10, vernoemd naar de Bloemsingel nr. 10 waar het voormalig Scheikundig laboratorium van de Rijksuniversiteit in was gevestigd en nu te koop stond, zetten wij ons als geïnteresseerden ook in met ideeën voor de invulling en exploitatie.

Het bleek uiteindelijk niets voor ons te zijn noch de groep om ons heen, het werd weer veel te luxe, compleet met makelaars, een grote bank die toen nog met geld strooide en een architectenbureau, onder de slogans “Goed voor je pensioen”, en “doe mee koop een atelier”.

Het was de basis van wat later “Het Paleis” genoemd zou worden. De tijden zouden in 2008 en daarna flink veranderen. Ergens schiep deze periode een band tussen de beeldhouwster en de fotograaf.

Marianne heeft een aanstekelijke actieve houding, een hele krachtige aanwezige vrouw sprekend in kleine zinnen zoals het bij haar opkomt, soms kortaf, maar met wie je flink kunt lachen. Laat ik het zo maar zeggen; dan heb je geen versterker meer nodig.

Toen zij een grote atelierruimte in het centrum van Groningen kreeg aangeboden door een antikraakbureau kon ik daar ook een gedeelte van krijgen. Op die plek wordt nu het Groninger Forum gebouwd, in hartje stad. Ook de voormalige hotelschool in de stad Groningen is haar plek geweest, inmiddels weer een leegstaand pand geloof ik. Talloze malen hielpen we elkaar met verhuizen.

Waarom ik dit vertel; de materiële verbinding tussen kunstenaars is nog steeds een gegeven ook al beoefen je verschillende disciplines en daarbinnen ook nog eens verschillende stijlen. Samen sterk staan, juist als individuele kunstenaars kan voordelen opleveren, of het nu een Paleis moet worden of gewoon een stevig betonnen atelier van 200m2 in Grijpskerk.

Marianne’s talent werd al vroeg ontdekt, nog voor aanname op de Academie Minerva. “Jij bent al kunstenaar” werd er gezegd, aflezend aan de tekeningen en het neerzetten van een compositie. Dat werd als zeer volwassen en ook als eigen beschouwd. Ik kan dat alleen maar beamen. Bij tekeningen alleen bleef het echter niet, De moeilijke en letterlijk bewerkelijke kunst van het beeldhouwen maakte zij zich eigen. Eigenheid ook in de herkenbaarheid van haar werk en ooit weleens vergeleken met dat van de Zuid-Amerikaanse beeldhouwer Francisco Zuniga, die ook veel menselijke vormen gebruikt en volumineuze objecten naar de mens maakt.

Ik herinner me nog dat ik een foto liet zien van een goed gebouwde sportieve jongeman en vroeg of ze nog een model zocht. Nee, hij poseerde graag en voor niets, een tekening bijvoorbeeld zou voldoende zijn. Hij was er wat blij mee hoorde ik later, en eenmaal op het atelier herkende ik direct het beeld dat ze van hem had gemaakt.

Iedereen in Friesland herinnert zich wellicht nog het jaar van “Simmer 2000” waarbij Friezen vanuit de gehele wereld bij elkaar kwamen in deze provincie. De koe als symbool was overal te zien, levensgroot gemaakt van kunststof hadden talloze kunstenaars er 2000 van beschilderd. Je ziet ze nog wel eens staan hier en daar. Ik moest daar even aan denken toen ik laatst weer die dikke vette varkensbeelden en mallen zag in Marianne’s atelier, maar daar bedoel ik verder niets mee hoor.

Over deze expositie moet ik het volgende zeggen, omdat de tekeningen en schilderijen ook voor mij nieuw waren ook al zijn ze een tijd geleden al gemaakt. Want eigenlijk kende ik voornamelijk de beeldhouwwerken van Marianne, en zag de tekeningen alleen als voorstudies, zelfs slechts “kladjes” totdat ik onlangs wat ingelijste tekeningen en schilderwerk van haar zag. “Nooit zo bij stilgestaan maar dit is wel erg mooi,” zei ik nog. En het is af. Gelukkig hebben Andries en Gerhild van deze galerie die ontdekkingen nu hier gepresenteerd naast divers ander werk zodat u letterlijk een oprecht beeld krijgt.

Maar Marianne doet meer dan datgene wat u hier nu ziet. Ze is onvermoeibaar enthousiast in het doorgeven van haar kennis aan geïnteresseerden. Niet alleen technische kennis maar ook het tot uiting brengen van iemands eigen kennis en fantasie is belangrijk in de workshops die ze geeft op haar atelier. Ze zijn zeer aan te raden. Want wat is nou leuker als uit het niets “iets” te creeëren op papier of anderszins. Het bewijs daarvan is vanaf heden te bezichtigen hier in deze Galerie Bloemrijk Vertrouwen.

Ik wens u daarbij veel plezier en Gerhild, Andries en natuurlijk Marianne veel succes met deze bijzondere expositie!

Ewoud Broeksma, 11 juni 2017